|
Η 27η Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, είναι μια επέτειος που θα πρέπει να τιμάται για να μην πάψουμε να είμαστε άνθρωποι. Ο αποτροπιασμός όλων για την ανάλγητη και απάνθρωπη συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων προς συνανθρώπους τους είναι δεδομένος. Στη σημερινή εκδήλωση δόθηκε η δυνατότητα σε μαθητές της Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για το γεγονός αυτό. Το σχολείο μας συμμετείχε στην εκδήλωση με δύο έργα:
Έναν πίνακα ζωγραφικής με τίτλο "Πέρα από τον πόνο", που φιλοτέχνησε η μαθήτρια Σαπουνά Αριάνα της Γ΄ τάξης:
και
το ποίημα Αουσβιτς της μαθήτριας της Α΄τάξης Μαρίας - Κλεοπάτρας Παπαευθυμίου:
Άουσβιτς
Κάθε πουλί ονειρεύεται πως είναι αηδόνι
Κάθε θνητός ονειρεύεται πως είναι ελεύθερος
Το κοτσύφι έπαψε να τραγουδά
μα είναι εδώ ακόμη.
Φεύγουν όλοι.
Του λείπουν.
Του λείπουν αλλά τι νόημα έχει;
Λίγο…και θα λείπει και αυτός.
Πόνος, δάκρυα, δάκρυα που έγιναν πάγος,
Προπηλακισμοί, βασανιστήρια…
Γιατί;
Μα, τι ρωτάς;
Μη σταματάς… Αντέχεις.
Μην κοιτάς κάτω, θα δεις τους δικούς σου…
Φτάνει!
Προσπάθησε να ζήσεις. Συνέχισε…
Ο πόλεμος τελείωσε.
Το Άουσβιτς σε αποχαιρετά.
Οι άντρες της SS όχι…
Οι πληγές δεν έκλεισαν ακόμη
μα, προχώρα…
Ζεις!
Μην το ξεχάσεις ποτέ.
Μην ξεχάσεις ποτέ αυτούς που έφυγαν.
Μην αφήσεις να ξαναγίνει ο τρόμος αρχηγός!
Μαρία – Κλεοπάτρα Παπαευθυμίου
Μαθήτρια της Ά Λυκείου
4ου Λυκείου Λάρισας
|
